Heb je de paraplu mee?

Zaterdag begon de dag met een flinke bui, helaas. Voor dit weer konden we ook wel in Nederland blijven. Nadat ik dus wakker was geworden en de regen had gezien heb ik me aangekleed. Daarna zijn we met zijn drieën boodschappen wezen doen in Digana. Eerst moesten we een stukje lopen over weer zo'n weg wat de naam weg niet verdient. Vervolgens pakte we de tuk-tuk(mijn eerste keer in zo'n gevaarte) Wat heb ik gelachen zulk sjezen in zo'n driewieler. Na mijn eerste tuk-tuk ervaring zijn we als eerste paraplu's gaan kopen. Ja, jullie horen het goed, het eerste wat ik in Sri Lanka heb gekocht is een paraplu! (wel een leuke met bloemetjes natuurlijk) Vervolgens hebben we boodschappen gaan doen. Toen we die hadden ingeslagen gingen we een sim kaart halen, maar dit was makkelijker gezegd dan gedaan. Want deze mensen spraken niet echt goed engels plus wij hadden natuurlijk weer eens niet een kopie van ons paspoort mee. :( Wat we wel hadden was een foto, maar daar nam ze jammer genoeg geen genoegen mee. Dus moesten we weer naar huis met de tuk-tuk, een kopie gemaakt en weer terug met de tuk-tuk. Wat zijn die tuk-tuk toch leuk met hun gecross en getoeter. Toen we uiteindelijk de sim hadden zijn we weer naar huis gegaan. Vervolgens heb ik eindelijk weer trampoline gesprongen. Daarna kregen we een rondleiding door dorms in Home of Hope. Wat leuke huisjes waar de kinderen in wonen. Na de rondleiding zijn we lekker pannenkoeken gaan bakken. Ik zeg Jammie!!

De volgende ochtend stond ik om half 11 op want om 11 uur gingen we schminken/tattoo zetten bij de jongens. Het was leuk en de jongens waren zo trots op hun tattoo. Uiteindelijk heeft een van de jongens ook nog eentje bij mij op mijn arm geschminkt. Een arend wel te verstaan, hij deed het echt zo geconcentreerd, dat ik af en toe gewoon in de lach schoot van hoe voorzichtig die was. Bang om mij pijn te doen. hihi. Na het schminken zijn we lekker wentelteefjes gaan maken. En toen daarna gingen Pamela en ik lekker Trampoline springen en foto's maken op de trampoline. Om 5 uur begon de kerkdienst, nou ja 5 uur... was de planning denk ik. Het werd uiteindelijk half 6. Je kan hier standaard er een half uur er bij op tellenen. Wat een mooie liedjes wat de kinderen zongen. Na de liedjes begon de preek. Daar ging het mis met het verstaan wat ze gingen van het Engels over op het Singalees. Waardoor het 1 grote toverspreuk werd. Na de dienst hebben we Sri Lankaans gegeten wat nog lekker was ook. Ik schrok wel toen ik bij Alfini en Sharmoni binnen liep om te eten, want er zat namelijk een mannetje of 15. Dit i.v.m met het 12 jarig bestaan van Home of Hope. Het eten was wel een klein beetje pittig, maar met het nodige water en wit rijst gaat het aardig goed te doen. Na het eten hebben we nog even gezellig gekletst en daarna onze avond bezigheid Wifi'en.

Vandaag zijn we naar het doven en blinden instituut gegaan om te kijken of alles rond kunnen krijgen voor de rest van de weken. We kwamen in een klein afgelegen plaatsje terecht. Na wat opstart problemen en heel wat onduidelijkheid verder hebben we het rond gekregen voor de rest van de weken. Daarna kregen we een rondleiding. De kinderen moesten toen nog een teken verzinnen voor als ze ons nodig hadden, want ze kunnen je natuurlijk niet roepen. Wat gaat dit een uitdaging worden, maar wat heb ik er zin in. Na het doven en blinden schooltje zijn Pamela en ik Kandy ingegaan om nieuwe kleren te kopen die wel aan de eisen voldoen hier. Alles wat wij mee hebben is te bloot volgens de Sri Lankaanse begrippen, volgens mij begrippen niet. Maarja aanpassen aan de cultuur dan maar. Kandy is een stad wat druk is en je hoofdpijn van krijg. Omdat er zo veel auto's, tuk-tuk, bussen rijden en jullie inmiddels weten hoe ze hier autorijden kan je snappen dat je van het getoeter hoofdpijn krijgt. De bus op de terug waar we in moesten staan, helaas en dat een uur lang koste maar 0.15 eurocent hahaha. S' avonds hebben we weer gewified, maar de wifi was heel slecht. Ook raar als de wifi zelfs wind mee heeft om jou te bereiken, zou je toch zeggen dat de wifi sneller moet zijn dan normaal gesproken.
Morgen gaan we dus voor het eerst aan de slag bij de doven en blinden, heb er zin in.