Soepweek

Na een lang en bijzonder weekend, begon het normale leven in home of hope en het Medical Center. De hele dag was heel raar in het Medical center want er waren veel patiënten niet omdat er een moslimfeest was. De patiënten die er wel waren hadden geluk, want die kregen nu extra lange therapie. In de middag ging het zwemmen niet door en dit keer niet vanwege het weer, maar omdat er geen patiënten waren. Dan maar een ' homework book' maken voor de kinderen. Hier kunnen de therapeuten die in het medical center werken een paar oefeningetjes inzetten, waar ze thuis mee aan de slag kunnen. Verder zit in het boekje nog een korte evaluatie die de ouders samen met de kinderen kunnen invullen. Na dat de fysio therapeuten het goed hadden gekeurd kon het naar Sharmoni. Sharmoni vond het ook helemaal goed en zal zorgen dat ze worden uitgeprint. Nadat we klaar waren met het boekje, ben ik naar de batik mevrouw gegaan om een tafelkleed te bestellen. Ze maken deze kleden hier helemaal zelf met de kinderen uit het weeshuis. Zo'n kleed mag natuurlijk niet ontbreken om als souvenir mee naar huis te nemen. Heb nu al stress hoe ik alles weer in die ene backpack krijg. :( Na het ontwerp en de kleuren te hebben besproken was het tijd om ons avond eten in elkaar te flansen. Soep met verse groentes is vandaag het recept. Na een overkook sessie verder, konden we beginnen met eten. Tijdens het eten werden we aangevallen door de muggen. Pamela was het grote slachtoffer en voor ze het wist was ze weer 5 muggenbulten rijker. Als een speer zijn we naar de badkamer gegaan om ons te verdedigen tegen de muggen met onze deet 50. Na dat we deet op hadden gesmeerd konden we gaan genieten van onze soep. S' avonds hebben we lekker niks gedaan zo als gewoonlijk.

Woensdag ging de wekker zoals elke woensdag om 8.00 uur. Snel ontbijt naar binnen proppen, aankleden en gaan met de banaan. Aangekomen in het medical center waren er gelukkig meer patiënten dan gister, maar nog steeds niet zo veel als normaal. Na een leuke ochtend met veel lachende lachen bekkies, was het lunch pauze. Helaas wonnen de wolken vandaag van de zon en de wind had ook besloten om zich zelf weer eens te laten zien. Dit betekende dat de zwembad therapie al weer niet door ging, helaas. Dit was dan ook de reden dat we besloten om eens iets te doen aan onze conditie. Met dit idee trokken we onze sneakers aan en zijn we gaan hardlopen. Na verschillende heuvels op en af te hebben gerend, wist ik weer hoe slecht mijn conditie was. Waarom ren ik hier niet vaker??Ohh ja vanwege het weer. Om deze middag nog sportiever te maken hebben Pam en ik ook, maar verschillende work outs gedaan op de kamer. Na een rood hoofd verder en douche rijker, was het tijd voor de was. Het wassen dacht ik aardig onder de knie te hebben, maar vandaag kwam ik er achter dat het niet zo was. Zo heeft de wasmachine nu een nieuwe gebruiksaanwijzing erbij. Hou de kraan gedurende wassen de hele tijd aan, want ik loop leeg tijdens het wassen. Wat tot gevolg heeft dat de kraan bijna wagen wijd open moet staan, wil de wasmachine fatsoenlijk de boel kunnen wassen. Uit eigen ervaring kan ik nu ook vertellen dat het helemaal wagen wijd open zetten van de kraan resulteert in een zwembad in de badkamer. hihi. Er gaat nu nog meer tijd in het wassen zitten dan
ervoor. S' avonds hebben we zo als gewoonlijk op woensdag bij Alfi en Sharmoni gegeten.

Donderdag
Was eindelijke weer eens een normale dag. Alle patiënten van mij waren er en het weer deed hier in ook leuk mee. We konden na een lange tijd het zwembad weer in. Yeahh! De eerste paar patiënten genoten van het zwembad en hadden veel plezier. Mijn laatste patiëntje een meisje van 4, die niet op de mondje is gevallen had besloten dat ze alleen haar zin wilde doen. Als we iets deden wat mevrouw niet beviel begon ze te schelden en te vloeken. Ondanks dat ik de taal niet verstond, wist ik dat ze het deed. De bevestiging dat het kind aan het schelden was kreeg ik als ik naar rechts keek en het gezicht van de moeder zag. Je zag gewoon dat ze zich schaamte en er kwam soms echt zo lachje uit van; dit kan echt niet, wat mijn kind nu zegt. Toen het meisje eenmaal door had dat ze met schelden niet haar zin kreeg, had ze me besloten om te slaan. Na even boos te zijn geworden, wist ze dat niet haar zin bij mij ging krijgen. Sinds dien was ze een stuk liever, maar ik geloof nog steeds dat ze me niet niet mag daardoor. Eind van de middag mochten we zwemles geven. We starten met de ukkies en daarna had ik de mijn favoriete jongens groep. Het was een uur lang genieten en plezier maken. Na een verfrissende douche, moesten we weer eens koken. Kan echt snappen dat mensen koken soms een beetje zat worden. Vandaag aten we Soep met verse groentes en spaghetti erin. Het verschil in de soep tussen de verschillend dagen is het smaakje. De ene keer is het kippensoep en dan is groentesoep etc. Dus we hebben nog wel variatie hier in de Sri Lankaanse keuken.

Vrijdag zijn we op tijd opgestaan. De ochtend begon goed, want het zonnetje scheen en die hadden we net vandaag nodig, nu we naar de botanical gardens wilden gaan in Kandy. De bus was ook niet de snelste vandaag en daardoor liepen we vertraging op in ons schema. Aangekomen in Kandy hebben we nog wat lekkere dingen gekocht en hebben een tuk-tuk laten stoppen om ons te brengen. Eenmaal in de tuk-tuk werd de lucht donkerder en donkerder... Dit ga je toch niet meenemen. Toen we de tuk-tuk uitstapte begon het met regen. Gelukkig hadden we nog 1 paraplu mee. Na een ticket te hebben gekocht en in de tuin te lopen, ging het nog harder regenen dan het al deed. Al snel waren we aan het glibberen op onze slippers, dat we ze maar uit hebben gedaan. Dit liep een stuk beter. Na mooie bomen en bloemen in deze tuin te hebben gezien waren we helemaal nat. Net toen we naar de uitgang wilde lopen werd het droog. Dan ook nog maar even naar de bloementuin. Onderweg begon een man tegen ons te praten en die wilden ons wel rondleiden. Na een korte rondleiding stond die met ze hand open. Dus hebben wij hem vriendelijk uitgelegd dat we er niet om hadden gevraagd en hij dus niets kreeg. Dag meneer en op naar het orchideeën huis. (Oma Bingley dit was echt iets voor jou! )Zo veel verschillende soorten orchideeën en zo veel verschillende kleuren. Na nog even van het zonnetje te hebben genoten in deze tuin zijn we naar Kandy gegaan. Daar hebben we geluncht bij ' the white house' . Na de lunch hebben we dus bus naar Digana gepakt en hebben we ons snel omgekleed voor de kookles van Sharmoni. Ja, jullie horen het goed kookles, zodat we voortaan niet hier de hele week soep hoeven te eten. De kookles bestond uit het leren maken van onze favoriete curry, genaamd Dahl, de top garnalen á la Sharmoni en het overheerlijke toetje Wattalapan. We begonnen met het makken van de wattalapan. Al snel kwamen we er achter dat we dit gerecht nooit thuis kunnen maken, aangezien we in Nederland niet de vrucht hebben waar het van wordt gemaakt. Shit... wordt dam, maar extra genieten als ik het eet hier. Gelukkig kunnen we de garnalen á la Sharmoni wel maken in Nederland en de dahl weten we niet of het kunnen maken. Na veel lachen, proeven, schrijven was het tijd om te relaxen. Om 7 uur hebben we met de familie Pehera onze kookkunsten lekker op gesmikkeld. Na het eten vertelde Sharmoni over de verhalen van de kinderen in het weeshuis. Kinderen hebben voor dat ze hier kwamen dingen meegemaakt, wat een kind niet hoort mee te maken en waardoor ze niet langer kind konden zijn terwijl ze daar wel recht op hadden. Was weer een een tranen in de ogen momentje met zijn drieën. Na Sharmoni een dikke knuffel te hebben gegeven zijn we terug naar ons huis gegaan.