Het hippe pitoreske Georgetown

Dag pulau Pangkor, hallo pulau Penang (George town). Na de ferry vanaf pangkor zijn we naar het busstation gelopen in Lummut om de bus te nemen naar de ferry in Butterworth. Helaas moesten we nog  2.5 uur wachten op de bus, want ja er gaan maar 2 bussen op een dag daar naar toe. Om de tijd te doden gingen we, maar Lummut in om wat te eten. Daar ontmoette we een hele aardige Engelsman. Zo zaten we te kletsen over onze avonturen, plannen en zaten we tegelijk te eten (wat trouwens erg slecht was en ik genoodzaakt was om tussendoor ff naar de supermarkt te gaan om chips en pinda's te halen). Gelukkig hadden we een alarm gezet voor de bus, want de tijd was toch wat sneller gegaan dan gedacht. Eenmaal in Butterworth hebben we de ferry genomen naar Georgetown op Penang.
In Georgetown aangekomen ontmoette Camille en ik nog een ander Belgisch meisje die ook Camille heette. Helaas had ik nu ook weer geen geluk met de taal, want ze kwam uit het Fransen gedeelte. Blijkbaar was Camille de tweede zo blij, dat ze iemand anders met haar moedertaal had gevonden, dat ze vervolgens alleen nog maar Frans sprak. Na een paar keer een herinnering van Camille de eerste, dat ik toch echt geen Frans sprak, besloot ze 1 minuut engels te praten om vervolgens weer in het frans verder te gaan. Bij aankomst in super mooi en luxe hostel(bedformaat twijfelaar, waardoor ik eindelijk weer in mijn zeesterhouding kon slapen, 3 koppen douche en ga zo maar door) kreeg ik te horen van Camille de tweede dat ik toch wat stil was. Toen moesten Camille de eerste en ik toch echt ons best doen om niet heel hard te gaan lachen, want wat wil camille de tweede als ik bijna niks snap van wat er gezegd wordt. Gelukkig had zij hele andere plannen dan wij. Na een opfris momentje was het tijd om de stad een beetje te verkennen. We besloten om op een Spaanse manier Indisch te gaan eten in little India.
Zo hadden we een hele tafel vol met Indische gerechten, die mij deden denken aan Sri Lanka. Waar ik deze avond ben achtergekomen is dat Indisch eten niet gemaakt is om in tapasvorm te eten, want ohh wat was het veel en lekker. Als afzakkertje hebben we nog een kopje thee gedronken in super hip en modern tentje.

Na een top nacht was het tijd om Georgetown echt te gaan
verkennen. Dit begint al als je aan je ontbijt zit langs de weg en de mensen hun dagelijkse dingen doen. Vanaf mijn kroekje keek ik toe hoe mensen bloemen kochten om vervolgens naar de tempel te gaan, de kooplieden hun kraampjes uitstallen, riksja's die rond rijden, mannetjes die even pauze nemen en liggen op hun scooter en ga zo maar door.
Georgetown heeft een oud centrum met veel koloniale gebouwen ook hebben ze hier veel toffe muurschilderingen. Deze stad staat dan ook niet voor niks op de unesco erfgoedlijst. Er wordt hier veel gefietst door de smalle  pitoreske straatjes. Het is er gezellig druk en je kan op elke hoek van de straat een lekker eettentje vinden, exposities in kunst en mannetjes met een riksja zien. Ook heb je in Georgetown de jetty's wonen. Dat zijn de vissersmannen die hun huizen en havens op palen hebben gebouwd. Nou ja palen, sommige bouwen hun huis op plastic emmers....als dat maar goed gaat.Na een visserman te hebben aangesproken en gevraagd te hebben of ik kijkje mocht nemen in de haven, mocht dat natuurlijk. Het is een drukte van belang. Van netten uitgooien tot de vis binnen halen van netten repareren tot de vissen laten drogen. De vrouwen staan de vissen schoon te maken en helpen de mannen. Een mooi plaatje om te zien. Van al dat sightseeing sering krijg je natuurlijk trek en zijn we lekker gaan high teaen in China house. Aangekomen in het guest house had ik toch een beetje buikpijn. Na een tukkie en veel water voelde ik me weer de oude. Waarschijnlijk heb ik te veel suiker gegeten. Nou ja te veel... ik heb de laatste paar weken te weinig suiker gegeten in vergelijking met mijn suikergebruik in NL. Waardoor de high tea een soort suikerbom was, die mijn lijf even moest verwerken. S'avonds hebben we nog een wijntje gedronken op het 'in between' festival.

De volgende dag stond penang hill op het programma. Aangezien de slogan of deze berg luidt zonder penang hill heb je georgetown en penang niet gezien. Hup die berg op.
Het kaartje kopen was nog even dingetje, want ik moest mijn verkooptechnieken uit de kast halen. Terwijl camille de eerste en de tweede(vond het leuk om mee te gaan en kreeg 1 voorwaarde dat ze Engels zou spreken) bij de kassa stonden zag ik dat studenten korting kregen. Tja die korting wil ik ook wel en ik voel me ten slotte nog steeds een beetje een student. Dus bij deze was ik weer een student. De mevrouw achter de kassa vroeg naar mijn studentenkaart. Tja en die ligt thuis, in mijn hoofd ging ik alle pasjes in portomonee na. Zo werd mijn ov kaart tot studentenkaart gebombardeerd. Er staat foto op, mijn naam, geboortedatum en verval datum ergens in 2017, maar geen naam van een school. Wat deze slimme mevrouw toch ook wel door had. Na een heel lul verhaal dat ik studeerde in zwolle en dat de koeien op de achterkant van mijn ov kaart het logo zijn van Windesheim en iedereen in NL weet dat de koeien symbool staan voor Windesheim en nog meer Blablabla, stond ik voor de helft van de prijs boven op Penang hill. Je hebt er een prachtig uitzicht over de stad, de lange brug die butterworth verbindt met penang en andere steden op het eiland. We hebben hier heerlijkonze chinese take away van het chinese straatkraampje opgegeten.
Eenmaal terug beneden hebben we onze spullen gepakt om naar een ander goedkoper hostel te gaan. Die we de avond er voor hadden gereserveerd door middel van een handgeschreven briefje op het toetsenbord te plakken. Eenmaal daar kwam ik in een dorm van 16 bedden... slik. Onder het mom van dat moet je toch ook een keer hebben ervaren, heb ik me geïnstalleerd. Met een klein beetje weemoed dacht ik terug aan mijn twijfelaar.
S avonds zijn we naar een streetfood markt gegaan. Waar ik bijna bij elk kraampje wat heb gekocht. Mmmm wat hou ik van dit eten.
Eenmaal terug in het hostel heb ik mijn oogmasker op gedaan en oordoppen in gedaan. Klaar voor een nachtje met 16 man. Mijn oordoppen waren helaas niet tegen het lawaai van twee dronken Duitsers bestemd, maar gelukkig waren die bij het voelen van hun bed al onderweg naar dromenland.
De volgende dag ging er even wat mis in de planning waardoor we als een gek ons moesten haasten om kaartjes te kopen voor de ferry naar Langkawi voor dat de kaart verkoop stopte. Eenmaal terug bij het hostel hebben we de meneer van het hostel even heel lief aangekeken of hij ons wilde brengen naar de haven. Ik had even geen zin om mijn backpack te sjouwen, hahah.
Ferry gehaald en op naar Langkawi!