De oude stad Angkor

De wekker gaat vroeg hier in Siem Reap en niet zonder reden. Vandaag is dag dat we één van de zeven wereldwonderen gaan bezoeken; Angkor. Fris en fruitig stonden we dan ook klaar in het restaurant van ons hostel, waar tot onze verbazing onze remok chauffeur nog lag te slapen op de grond (Remork, de Cambodjaanse variant op de tuk tuk. Het is een soort koetsje achter een moter ;p). Na een gratis wake-up service van ons konden we gaan. Een wachtrij, op de foto, kaartje kopen en een zoektocht verder (onze remok-man vond het grappig om ergens anders te gaan staan, dan de plek waar hij ons had afgezet) konden we een plekje gaan zoeken voor de zonsopkomst. Op een mooi plekje, met natuurlijk uitzicht op de grootste tempel ter wereld Angkor what wachten we op de zonsopkomst. De heren gingen een ontbijtje voor ons halen en wij hielden de plekken bezet. En dan was het zo ver, tijd voor de zonsopgang waar we zulke goede verhalen van hadden gehoord en prachtige foto's van hadden gezien. Maar helaas was het niet onze geluksdag. De zon ging inderdaad op, maar dan wel achter de wolken, waardoor de lucht grijs bleef en geen kleur had.
Hup in de remok en het park in. We hadden bedacht om het rondje andersom te doen om zo de hordes met toeristen te mijden. Zo liepen we in een prachtige tempel ruïne genaamd Bayon temple, waar je ogen uit kijkt en je jezelf steeds weer verbaasd over wat  mensen konden maken in die tijd zonder machines. Het is zo verfijnd en zo gedetaileerd wat ze bouwde. Na deze prachtige tempel was het tijd voor de volgende. De remok man was dit keer snel gevonden, alleen lag hij in een hangmat in zijn koets in dromenland, dus was het tijd voor wekservice nummer twee. Ook tempel/paleis 1,2,3,4 enzovoort was mooi en telkens als we van de een naar de andere tempel wilde was er een wekservice voor onze remok man nodig. We probeerde er ook een beetje variatie in te brengen, van normaal tot zingen en van zingen tot met een takje op ze voet kriebelen. Helaas was hij zijn tong verloren, maar kwam er eind van de dag toch uit dat hij de avond er voor een heel gezellig avondje had gehad met zijn vrienden en nu een hangover had. De oude stad liep vol met monikken, dit in verband met twee speciale dagen waar er vandaag één van was. Het maakte het plaatje af, de monikken met hun oranje gewaden rondlopend in de oude tempels.
Als laatste twee tempels bezochte we de tempel waar 'the tombrider' is opgenomen en de beste bewaarde tempel van de stad; Angkor Wat. Wauw!

Ja, Angkor is indrukwekkend en heeft een mysterieuze sfeer waar ik geen vinger op kan leggen. Ik zou bijna even 1000 jaar in het verleden willen stappen om te zien wat voor immense stad het was en hoe het leven er geweest is. Hoe kon zo'n grote stad voor jaren door de jungle worden opgeslokt zonder dat iemand er van wist? Het is een mysterie, wat bijdraagt aan dat mysterieuze gevoel wat je krijgt als je daar rond loopt.

Eenmaal terug hebben we een late lunch gedaan (16.00 uur). Daarna ben ik op de fiets gestapt en de stad af gefietst op zoek naar een apple winkel, want zo als jullie van mij gewend zijn laat ik nog wel evens wat slingeren om het daarna meestal weer terug te vinden. Dit keer was het mijn applestickje waarmee ik de foto's van mijn camera op mijn ipad kan zetten. Het enige probleem was dat ik hem nu alleen niet meer terug kon vinden. Dan hoop je natuurlijk dat het ding van zelf de komende dagen tevoorschijn komt, maar dat was niet het geval. Dan maar een nieuw stickje kopen. Na de nodige informatie te hebben ingewonnen waar ze apple verkochten hier, stapte ik op de fiets. Voor ik het wist was ik drie winkels verder en had ik dat ding nog niet. Intussen was het 18.00 uur en gingen de winkels sluiten. Bij de laatste winkel had ik nog één adres gekregen met ter verduidelijking een eigen gemaakte stadskaart. Zo belandde ik in een soort winkel als Duyst bij de haven in spakenburg, maar dan op het gebied van elektronica. Alles werd uit de kast gehaald en van zolder, maar niks paste. De eigenaar kwam er zelf bij en zei dat hij niet had wat ik zocht, maar de Apple winkel wel. Helaas was die al sinds 13.00 uur vanmiddag gesloten en was dus geen optie. Tenminste dat dacht ik, de eigenaar pakte zijn mobiel en begon te bellen. Na het gesprek zei die dat mijn stickje er aan kwam. Wat bleek hij had de eigenaar van de apple shop gebeld en gevraagd of iemand van zijn personeel een stickje mocht komen ophalen. Zo had ik binnen 15 min na het telefoontje een stickje en vertrok ik met een lach op mijn gezicht weer naar het hostel. Wat zijn de mensen hier toch aardig.

Een hele dag op flipflops op ongelijke stenen lopen voel je toch wel, kan ik jullie vertellen. Ja ik weet het, ik had beter moeten nadenken en mijn sandalen aan moeten doen, maar dan had ik geen reden gehad om samen met Pam een voetmassage te doen. Na voetmassage zijn we naar de irische pub gegaan, waar de jongens een wedstrijd van manchester aan het kijken waren. Na afloop heb we de dag afgesloten op pubstreet met een cocktail.