Amathaka nowana

Aangekomen in Haptulle begon de zoektocht naar een leuk hotelletje. Na een hotel te hebben afgekeurd kwamen we bij een hotel met uitzicht waar je ' u ' tegen zegt. Na ons hier te hebben gesetteld, begonnen de heftige onderhandelingen tussen ons en de tuk-tuk chauffeurs. Na een goede prijs te hebben afgesproken begon de reis naar Udawallewe. Dit is één van de nationale parken in Sri Lanka. De reis er naar toe duurde, maar liefst 4 uur. Gelukkig hadden we een grote tuk-tuk en niet de standaard tuk-tuk. Gelukkig maar anders was ik echt gaan huilen! Om 3 uur kregen we honger en wilde we wat eten, maar we durfde het niet zo goed te vragen of de chauffeur wilde stoppen, want we waren namelijk een race tegen de klok aan het houden. Na het te hebben gevraagd stopte hij maar niet. Dan maar veel zeuren om te zorgen dat hij toch gaat stoppen. Na een speedy stop zijn we snel weer verder gegaan. We moesten voor half 5 in Udawallewe zijn, anders konden we er niet meer in. (Strakke planning zo als altijd). Na een bunkersessie in de tuk-tuk kwamen we aan in Udawallewe. Met nog 5 minuten op de klok tot half 5 waren we dus op tijd. Hup in de jeep en laat de safari's maar beginnen. De eerste tien minuten was er geen één enkel dier die zichzelf wilden showen aan ons. Maar toen uit het niets stond de jeep stil, want onze gids Luckey had een Pauw gespot. Oké, die hebben we Nederland ook, dus hup weer verder. Na de pauw, leek het wel of steeds meer dieren het aandurfde. We zagen krokodillen die lagen te zonnen, papegaaien, toekans, water en land buffels(geen idee nog wat het verschil is, ze zien er namelijk hetzelfde er uit) en daar van uit het niets achter een struikje, stond ik oog in oog met mijn eerste wilde olifant in mijn leven. Zo gaaf om zo dichtbij zo'n groot dier te zijn. Na de eerste olifant gingen we opzoek naar de volgende olifant. Na een tijdje te hebben gereden en gezocht stond er voor onze neus een kudde olifanten met zelfs babyolifantjes. Zo schattig en zo mooi. Na heel veel foto's te hebben genomen zijn we verder gereden. We reden langs een meer terwijl de zon aan het ondergaan was. We zagen daar nog twee olifanten die samen een romantische wandeling aan het maken waren langs de water rand. Na dat de zon onder was zijn we terug gegaan naar de tuk-tuk. Eenmaal terug begon onze verschrikkelijke 4 uur durende reis in het donker terug. Je kon helemaal niks zien, want er stonden op deze wegen geen lantarenpalen (heel handig). Er kwam gewoon geen eind aan. Halverwege zijn we nog even gestopt om wat lekkers te halen en een beetje bij te komen. Tussen deze tussenstop en het hotel ging de chauffeur op eens nog een keer stoppen, want hij moest nog even een sigaretje roken. Hij stopte bij een waterval, alleen een beetje jammer dat je hem niet kon zien. Naast de waterval stond een boom, deze boom was helemaal vol met vuurvliegjes.( wat een mooi gezicht was dat). Het laatste stukje leek zelfs wel of de tuk-tuk ook zijn beste tijd had gehad voor vandaag. Hij ging zo langzaam de berg op , dat Pamela en ik elkaar aankeken van zometeen gaan we nog achteruit inplaats van vooruit. Na toch veilig te zijn aangekomen in het hotel hebben we nog een patatje gegeten. Daarna zijn we snel ons beetje in gegaan, want over 4.5 uur ging de wekker weer.
5.00 uur en de wekker ging weer (zucht). Ik kon mijn ogen gewoon niet open krijgen en dan nog niets te hebben gezegd over mijn rug. Als je chronische nek en rug klachten wilt krijgen, ga naar Sri Lanka daar krijg je ze gratis en voor niets bij je hotelovernachting. Na mezelf uit bed te hebben gesleept en aangekleed, gingen we op pad naar de receptie. We waren de deur nog niet uit of er was een oorverdovend verschrikkelijk geluid, wat mij de stuipen op het lijf joeg. Ik keek omhoog en daar stond een grote groene moskee boven onze hotelkamer. Ook goedemorgen. Bij de receptie aangekomen zijn we in de taxi gestapt op weg naar world's end. Anderhalf uur verder stond ik ingepakt als een eskimo op een berg in de mist. Yeah, het kan niet beter. :S Om het warm te krijgen zijn we maar snel begonnen met lopen. Gedurende de beklimming ging de mist weg en liet het zonnetje zichzelf af en toe zien. We kwamen hoger en hoger, het uitzicht werd mooier en mooier, de padden steeds avontuurlijker en daar was dan, world's end. Wat een adembenemend mooi uitzicht was het hier. Je zag de bergen, een rivier meanderend in het land en op de op de achtergrond het geluid van verschillende soorten vogels, aapjes en andere dieren. Zo mooi en zo rustgevend te gelijk. Na weer als een echte toerist dit mooie plaatje meerdere malen te hebben vastgelegd gingen we verder met onze tocht. We gingen weer het bos in en na een glijdend, glibberend, veel moeite hebben moeten doen om beneden te komen waren we bij de bakkers falls. Wat een gave waterval is dat!! Na hier een tijdje te hebben uitgerust moesten we weer omhoog. Dit was een gevalletje van makkelijker gezegd dan gedaan. Al glibberend, klauterend, handen en voeten werk, kwamen we boven. Het laatste stukje van de tocht was ook weer super mooi. In de bus terug hebben we ook weer onze ogen uitgekeken over de vele theeplantages en de mensen die er op werken. Wat een rotwerk moeten deze mensen doen. Na te hebben geluncht, hebben we onze spullen gepakt en zijn we op weg gegaan naar Nuwara Eliya. Tijdens de rit er naar toe, werd het kouder en kouder. Steeds meer kleren trok ik aan en uiteindelijk begon het ook nog is te regenen, maar hou maar dat ik het warm kreeg. Het was hier namelijk 10 graden en is het koudste plaatje in Sri Lanka. Niet gek als je natuurlijk naar klein Engeland gaat (zo noemen ze Nuwara Eliya ook wel). In dit kleine super schattige ook weer sprookjesachtige plaatsje te zijn aangekomen zijn we opzoek gegaan naar een hotel. Na de bedden te hebben gezien bij een oud ingericht hotel waren we voorkocht. Grote dikke, zachte matrassen, hier konden we gewoon weg geen nee opzeggen. Onze ruggen hadden het verdient om weer eens op een goed bed te slapen. Klein Engeland is echt een plaatsje zoals ik er hier nog geen 1 heb gezien, het is als of ik in oude engelse film loop en terug in de tijd ben gegaan. Het enige wat er niet bij paste waren de outfits die we aanhadden. Ze waren te modern voor dit plaatsje. Na lekkere hapjes te hebben ingeslagen hebben we een echte engelse high tea op bed gehouden in dit kleine Engeland.
De volgende ochtend heb ik ook weer sinds tijden uitgeslapen en ben dan ook niet wakker gemaakt door mijn ellendige wekker. Ein-de-lijk. Na alles te hebben ingepakt zijn we terug gegaan naar Kandy. Daar hebben we nog wat souveniertjes in geslagen. Na de souveniers inkopen zijn we bij de pizza hut gaan eten. Jammie! Na de pizza hut zijn we bij de kandy dance gaan kijken. En daar ging onze strakke planning de mist in. We waren een half uur te laat. Dan maar het laatste stukje zien van deze traditionele dans. Na afloop heb ik op de motor gezeten in de bus. Klinkt een beetje gek voor jullie maar hier zit de motor van de bus midden in bij de bestuurder met een kap er overheen en is afgezet met stangen. Eerst hingen Pamela en ik buiten de bus, want de bus was zo vol dat we moesten hangen aan de buitenkant. Toen kwam de bus chaffeur met het idee om mij, dus op die motor te zetten. Ik heb daar prima gezeten de rest van de reis, ondanks de vreemde blikken van de Sri Lankanen. Aangekomen thuis in HOH zijn we meteen begonnen met wassen, alles was zo vies.
Kan niks anders over dit land zeggen dan WAUW en alle andere woorden die daar bijpassen!!! Wat is het hier toch ontzettend mooi , maar soms ook echt heel onlogisch.