Kathmandu een stad van chaos en schoonheid
Door: Regina
Blijf op de hoogte en volg Regina
15 Februari 2016 | Nepal, Kathmandu
En opeens stond ik daar in Nepal op het vliegveld dat Kathmandu heet. Chaotisch, lawaaierig, kalm, stoffig, warm, klein en schattig, dat is het vliegveld van Kathmandu. De mensen van de immigratie laten je voor de verandering welkom en thuis voelen. Een namaste en een praatje, dat is wat ze deden. Verbaasd, vol enthousiasme en niet kunnen wachten op wat gaat komen liep ik naar de bagageband, waar de Nepalese mannen van mijn vliegtuig als kleine kinderen voor een snoepwinkel stonden te dringen. De bagage duurde lang heel lang. Ik weet niet wat de werknemers van het vliegveld achter de schermen uitspookten, maar blijkbaar waren ze drukker met andere dingen, dan met de bagage. Na een 1.5 uur stapte ik met bagage en al in één van de taxi’s (die veel te duur was) en liet me naar het toeristische hart van Kathmandu brengen, genaamd Thamel. Ook hier werd ik vriendelijk begroet met een namaste en namen ze de tijd voor een praatje. Zo anders, dan alle landen tot nu toe.
De volgende morgen hadden ze tot mijn verbazing curd met muesli en fruit op het menu. Eindelijk iets wat op de Nederlandse yoghurt lijkt, heerlijk. Terwijl ik mijn curd at, kwam de eigenaar van het hotel om te vragen of ik goed had geslapen en of mijn kamer mij beviel. Van deze twee vragen kwam een heel gesprek, wat mij veel leerde over de cultuur van Nepal en de periode van de aarbeving. Na de dingen te hebben gehoord over de cultuur en de aardbeving was het tijd om Kathmandu met al haar gewoontes en gebruiken zelf te ervaren.
Ik zag hoge smalle oude op elkaar gepropte huizen, de nog steeds zichtbare schade van de aardbeving in de smalle straten, mediterende monniken, vrouwen zo oud en rimpelig en mooi, honderden straathonden, duizenden brommers en miljoenen gebedsvlaggetjes, heilige mannen, prachtige tempels, winkels met kasjmir sjaals en trekkingspullen, mensen wonend in eigengemaakte plastic tentjes, rust, drukte, witte bergtoppen met vlijmscherpe randen en zijdezacht sneeuw. Ik hoorde getoeter, geschreeuw, geblaf, gepiep, maar ook werd ik meegesleept door het geluid van klankschalen, mantras, muziek. Ik zag bedelaars, kleurrijk geklede vrouwen, geschilderde ogen die me bleven volgen, bergen afval, gebroken huizen, rijen scooters en auto's wachtend op benzine (vanwege India die de grens dicht heeft), de liefste kinderen en ervaarde ik mijn alle eerste aardbeving (5.5 op schaal van richter) in mijn leven.
Zintuigen kom je tekort. Kathmandu een stad van chaos en schoonheid. Temidden van deze chaos liep ik dagenlang rond om mijn tour door de himalaya voor te bereiden. Met een zelfverzekerde glimlach manoeuvreerde ik me door de chaos die me soms ook verlamde. Drie hele dagen koste het me om alles te regelen, gewoonweg omdat het lokale leven van de Nepali mij zo integreerde.
Spullen kopen hier is één groot spel, de vriendelijke NepalI zijn een pro in onderhandelen en drijven mij tot het uiterste in het uitvoeren van mijn aangeleerde tactieken van papa wat betreft het onderhandelen. Het is hard, maar ook weer niet, want na het onderhandelen ben je vrienden. Zo beland ik in één van de kleine winkeltjes na het spel wat onderhandelen heet met een kop thee in mijn handen en heb ik een lang gesprek met de eigenaar over het leven in Nepal. Zo simpel en zo gastvrij.
Alles is binnen en geregeld voor de trekking. 14 dagen lang ga ik wandelen door de Himalaya om in deze 14 dagen de Thorong la pass te passeren, die maar liefst op 5416 meter hoogte ligt. Vol zenuwen en tegelijk niet kunnen wachten op morgen kijk ik uit naar morgen, de start van de trekking. Een trekking die ook wel het Annapurna circuit wordt genoemd.
De volgende morgen hadden ze tot mijn verbazing curd met muesli en fruit op het menu. Eindelijk iets wat op de Nederlandse yoghurt lijkt, heerlijk. Terwijl ik mijn curd at, kwam de eigenaar van het hotel om te vragen of ik goed had geslapen en of mijn kamer mij beviel. Van deze twee vragen kwam een heel gesprek, wat mij veel leerde over de cultuur van Nepal en de periode van de aarbeving. Na de dingen te hebben gehoord over de cultuur en de aardbeving was het tijd om Kathmandu met al haar gewoontes en gebruiken zelf te ervaren.
Ik zag hoge smalle oude op elkaar gepropte huizen, de nog steeds zichtbare schade van de aardbeving in de smalle straten, mediterende monniken, vrouwen zo oud en rimpelig en mooi, honderden straathonden, duizenden brommers en miljoenen gebedsvlaggetjes, heilige mannen, prachtige tempels, winkels met kasjmir sjaals en trekkingspullen, mensen wonend in eigengemaakte plastic tentjes, rust, drukte, witte bergtoppen met vlijmscherpe randen en zijdezacht sneeuw. Ik hoorde getoeter, geschreeuw, geblaf, gepiep, maar ook werd ik meegesleept door het geluid van klankschalen, mantras, muziek. Ik zag bedelaars, kleurrijk geklede vrouwen, geschilderde ogen die me bleven volgen, bergen afval, gebroken huizen, rijen scooters en auto's wachtend op benzine (vanwege India die de grens dicht heeft), de liefste kinderen en ervaarde ik mijn alle eerste aardbeving (5.5 op schaal van richter) in mijn leven.
Zintuigen kom je tekort. Kathmandu een stad van chaos en schoonheid. Temidden van deze chaos liep ik dagenlang rond om mijn tour door de himalaya voor te bereiden. Met een zelfverzekerde glimlach manoeuvreerde ik me door de chaos die me soms ook verlamde. Drie hele dagen koste het me om alles te regelen, gewoonweg omdat het lokale leven van de Nepali mij zo integreerde.
Spullen kopen hier is één groot spel, de vriendelijke NepalI zijn een pro in onderhandelen en drijven mij tot het uiterste in het uitvoeren van mijn aangeleerde tactieken van papa wat betreft het onderhandelen. Het is hard, maar ook weer niet, want na het onderhandelen ben je vrienden. Zo beland ik in één van de kleine winkeltjes na het spel wat onderhandelen heet met een kop thee in mijn handen en heb ik een lang gesprek met de eigenaar over het leven in Nepal. Zo simpel en zo gastvrij.
Alles is binnen en geregeld voor de trekking. 14 dagen lang ga ik wandelen door de Himalaya om in deze 14 dagen de Thorong la pass te passeren, die maar liefst op 5416 meter hoogte ligt. Vol zenuwen en tegelijk niet kunnen wachten op morgen kijk ik uit naar morgen, de start van de trekking. Een trekking die ook wel het Annapurna circuit wordt genoemd.
-
11 Maart 2016 - 13:41
Ageeth Vente:
Ik heb je foto's al gezien van je trekking en het bereiken van de top.
Wat een belevenis, geweldig!
Nu zit je intussen al in Nieuw Zeeland, daar beleef je natuurlijk ook weer van alles en zie je de prachtigste dingen. Geniet ervan, want je reis begint al op z'n eind te lopen. Vind je het snel gaan?
Je wilt vast nog wel langer blijven, denk ik, als ik je verhalen zo lees.
Geniet van je laatste wekende aan de andere kant van de wereld.
Liefs, je tante -
11 Maart 2016 - 14:40
R.Bingley:
Verhaal gelezen zou dit best ook willen meemaken,Begrijp dat je nu in Nieuw Zeeland bent,ik begrijp dat dit ook weer een mooi en vooral groot land is waar veel te beleven valt.Wat je wel moet zien zijn de Maori deze zijn geheel getatoueerd en beschilderd en voeren hun oude rituelen uit.
Wel veel plezier en een kus van opa PS Heb je foto's van de himalala gezien heel goed van je. -
18 Maart 2016 - 13:16
Oma Bingley:
Wat een geweldig interessant verslag was dit weer vanuit Nepal...in een lange zin laat je ons beleven hoe het er daar uit ziet ! En dan de klim naar het topje van de berg stoer van je hoor dat je dit heb gedaan denk wel dat je af en toe naar lucht moest happen pufpuf....Maar op de foto zag ik je met een stralend gezicht een nu naar beneden ........ Nu zit je in Nieuw Zeeland wat had je dat weer goed geregeld op gehaald word en van het vliegveld en bedje gespreid ! Geniet ook weer van dit werelddeel ! De mnd zullen voor jou wel veel te snel gaan dus geniet nog maar van dit alles....liefs oma b xx -
20 Maart 2016 - 08:33
Jannetjekoelewijn:
Lieve Regina, van harte gefelisiteerd metje verjaardag
Wij opa en oma wensen jou een heel fijne dag toe, al zal het wel een vreemde verjaardag verjaardag voor je worden , om nooit te vergeten. Maar we wensen jou ook een heel goedjaar toe, en dat je ook in het nieuwe levensjaar Gods lievde en genade mag ervaren, die jou leven leid.
Lieve Regina, het ga je goed .
Hartelijke groeten van ons daag. Oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
