Een plekje om nooit te vergeten

De reis er naar toe van koh phi phi naar Krabi en van Krabi naar Khoa sok was gewoon weg leuk om te doen. Op Krabi busstation wachtend op de bus zat ik naast een Thaise oma, die me vol probeerde te proppen met thaise lekkernijen uit haar tas. Helaas sprak zij geen woord engels en ik helaas geen thaais. Gelukkig doet een glimlach wonderen en hebben we handen en voeten van onze lieve Heer gekregen om onderander communicatie mogelijk te maken. Na twee uur wachten samen met het thaise omatje was het tijd om dag te zeggen. Met een stevige kneep, een grote glimlach en een kapkunka(gedag in het thais) verder stapte ik in de bus. De reis was prachtig en ik kreeg met het uur meer zin in Khao sok National park. Eenmaal daar en ingecheckt zijn we een hapje gaan eten om vervolgens in ons houten huisje te gaan slapen. Met dat Camille en ik naar binnen stappen zien we een vleermuis hangen aan het plafond. Bahbah, wachtend op het dier om naar buiten te vliegen (wat hij natuurlijk niet deed) was het tijd voor grover geschut. Met veel licht en lawaai vloog het naar buiten. Camille en ik zagen al gauw dat er genoeg kieren waren voor het dier om ons weer gezelschap te gaan houden, wat we natuurlijk niet wilde.  Één ding was duidelijk wij gaan niet slapen met vleermuizen in onze kamer. Camille herinnerde zich dat ons huisje niet op slot stond toen we hier aankwamen en dacht misschien staan alle huisje die niet bezet zijn wel open en kunnen we in een andere slapen. Het klonk als een goed idee en liepen naar één van de luxe huisjes, waar we bij inchecken niet naar de prijs durfde te vragen. Enja het huisje stond open. Heel voorzichtig deden we de schuifdeur open en de gordijnen dicht zo dat niemand ons zou zien. Dit ziet er een stuk beter uit en is niet te vergelijken met ons hutje. De handdoeken en kussens hebben we opgetild en op de stoel gelegd en zijn op het laken gaan liggen I.p.v. er onder om alles morgen vroeg makkelijker terug te kunnen leggen en onze verblijfssporen ongedaan te maken.
De wekker ging om 6 uur, zodat we eerder wakker waren, dan de mensen hier. Daar zaten we dan op het balkon te wachten tot de receptie open ging. Bij opening hebben we over onze onuitgenodigde gast verteld en dat we zo slecht hadden geslapen in ons huisje. Wat de mevrouw heel vervelend vond voor ons. Als vergoeding mochten we we voor €5-, meer naar een luxer huisje. Zo gezegd zo gedaan. Na een ontbijt en nog een tukkie zijn we naar de monkey tempel geweest, wat niks voorstelde en dus tegenviel. In de namiddag hebben een wandeling gemaakt door het national park waar we veel aapjes zagen. De avond stond in het teken van afscheid nemen want Kamille gaat een trekking doen van 1 dag om daarna terug te gaan naar huis en ik ga tweedagen trekken en verder.
Na een laatste stevige knuffel stond ik er weer alleen voor. Gelukkig ben ik de komende twee dagen onder de pannen. Ik werd opgehaald door een minibusje met twaalf anderen mensen.
Gelukkig werd de weinigruimte in het busje ruimschoots goedgemaakt door het adembenemende landschap. Groenbedekte pieken van wel honderden meters vlogen aan alle kanten aan mij voorbij. Dit in combinatie met de mysterieuze ochtendmist die er was, maakte dit een spectaculair begin van de tour. Eenmaal bij het Chiaw Lan meer was de ochtendmist weggetrokken en aanschouwde we de enorme krijtrotsen die uit het water herrezen. Op sommige plekken zijn ze wel 1km hoog, dit met het groen blauwe groenige water van het meer, de weerspiegeling van de rotsen in het water en (alleen) ons kleine longtailbootje maakte het een prachtige boottocht. De rotsen werden lager en werden meer bergen met ongerepte jungle er op en daar midden op het meer was een klein dorpje van houten hutjes gebouwd, waar ik vanavond mag slapen. Spullen in mijn houten primatieve hutje met waanzinnig uitzicht gelegd om daarna vanaf mijn kleine veranda in het meer te duiken met om mij heen bergen met jungle. Na een lekkere duik was het lunchtijd. Na de lunch was het tijd om ons in te smeren met deet, want we gaan de jungle in. Met de boot werden we afgezet bij de rand van de jungle.  Door rivieren heen, over, onder langs lianen en door de modder baande we ons een weg door de jungle. Daar waren we bij een verscholen ingang van een grot. Hoofdlampjes werden uitgedeeld. Daar gingen we zwemmend naar de ingang en klimmend over rotsen tot dat we in het gangenstelsel waren. Het was er pikdonker, maar gelukkig hadden we onze lampjes op onze hoofden en konden we zien waar we heen moesten. De grot met zijn grottenstelsel was prachtig en een uitdaging om doorheen te komen. Van het tegen op klimmen van watervallen tot niet meer kunnen staan in het water en nog maar een meter hebben tussen het water en de grot (waar je hoofd natuurlijk ook nog tussen moet). Dan nog niet gesproken te hebben over het ontwijken van enorme spinnen en de hoeveelheid vleermuizen, die je hart toch echt een paar keer extra laat slaan. Na een tocht van 75 minuten door de grot komen we bij de andere kant van de grot uit, midden in de jungle. Zo lopen we verder door de jungle en komen we bij het meer uit en worden we terug gebracht naar ons houten hutje. Zwart en plakkerig waren we na deze 4.5 uur durende tocht. Ik kon niet wachten om een duik te nemen en ben dan ook vroegtijdig uit de boot gesprongen om het laatste stukje naar mijn hutje te zwemmen. Daar zat ik met mijn handdoek om, op mijn veranda met mijn rug tegen mijn hutje kijkend naar hoe de zon achter het regenwoud verdween. Het is(weer) zo'n moment dat je je realiseert gezegend en gelukkig ik ben, dat ik dit allemaal kan doen en mag meemaken.
Na een heerlijk dinner zijn we op nachtsafari gegaan met de boot. Het geluid wat de jungle maakt is ongelofelijk, net als de hoeveelheid sterren wat je hier kan zien. Zo varen we over het meer en zien we zo veel dieren die s'nachts ontwaken en op jacht gaan. Bij terugkomst speel ik met 4 Engelsen nog een potje monopoly om iets voor 22.00 uur in mijn hutje te zijn, want vanaf 22.00 uur is er geen elektriciteit.
De volgende ochtend werd ik wakker gemaakt door het geluid van de jungle, wat echt onverstelbaar hard was, maar je tegelijk ook zo rustig maakt. Zittend tegen mijn hutje zie ik het meer met de groene pieken er bovenuit, die omringd worden door de ochtendmist. Het maakt je even heel stil en het laat je handen vouwen om de Heer te danken.
We nemen de boot om 7.00 uur voor een ochtensafari in de hoop de gibbons te spotten. We zien heel veel andere prachtige dieren en horen de gibbons. Zien doen we de gibbons niet echt, één keer een schim, maar het maakt niet uit. Met of zonder gibbon het is evengoed prachtig en leuk. Bij terugkomst staat er een ontbijtje op mij te wachten. Na het ontbijt gaan we weer de jungle in om een trektocht te maken. Na de trektocht is het alweer tijd voor een lunch en is het tijd om de spullen te pakken. Zo varen we terug over het prachtige grote meer terug naar de bewoonde wereld.
Woorden doen tekort om te omschrijven hoe mooi het hier is. Magisch en Wonderlijk dat is het zeker. Je voelt je klein, nederig, dankbaar, gezegend en dat alles tegelijk. Want oh wat heeft God de wereld toch mooi gemaakt!!