Magisch kerstfeest op Koh Rong

Al haastend naar de pier om de ferry naar Koh Rong te nemen, moesten we ook nog even snel een tussenstop maken in de supermarkt om yoghurttjes in te slaan. Eenmaal aangekomen bij de pier lag onze ferry al op ons te wachten. Na mijn ontbijtje te hebben genuttigd, heb ik een tukkie gedaan op de Ferry. Na het tukkie was het tijd om met Pam te zonnen op het dek. Het laatste half uurtje van de boottrip begon ik misselijk te worden en ik wilde dan ook zo snel mogelijk van de boot af. Eenmaal met Koh Rong inzicht begon iedereen ongeduldig te worden en leken net als ik ook van de boot af te willen. Aangekomen en met mijn beide voetjes in het zand was de misselijkheid zo weg. Gelukkig hoefde we niet naar een hostel op zoek, want deze was al geregeld door een Italiaan die David en Pam kennen, dus hoefde we alleen de backpacks daar te droppen. Ideaal. Bij het droppen van de backpacks in het hostel werden we aangesproken door een man genaamd adventure Adam of we morgen niet mee wilde op zijn kerstboottocht. Waarom ook niet. Na een lekkere lunch op het strand, was het tijd om de heldere zee is uit te proberen. Die beviel ons top net als de bij behorende cocktails. Aangezien het toch de dag voor kerst was besloten Pam en ik een witzand zandman te maken om toch een beetje een kerstgevoel te krijgen, want deze ontbreekt tot nu toe nog wel een beetje. We moesten zelfs een beetje haasten om onze 'Olaf zomer editie' af te krijgen. Gelukkig was die net op tijd af voor kerstavond. Na een verfrissende douche zijn we met een groep wezen uiteten (spareribs) om daarna op een beachparty te belanden.

En dan wordt je wakker met 30 graden, een strak blauwe lucht, een zonnetje en is het gewoon eerste kerstdag. (Hoe raar?) De dag begon met een verhuizing naar een ander hostel (Steven was niet tevreden met het hostel wat we hadden :l) om daarna naar de boot te gaan voor de kerstboottocht met onbeperkt eten en drinken, want ja het is toch kerst. Eenmaal op de boot geklommen werd er gestart met uitleg en hoe het programma er uit zou gaan zien en dat programma klonk heel erg goed! Direct na de uitleg werden de eerste sandwiches en fruitschalen rondgedeeld en was mijn kerstontbijt een feit.
Onze eerste stop was in een klein Cambodiaans dorpje. Toen we aan land kwamen lag er een hele groep buffels op het strand onder de bomen, wat voor een mooi plaatje zorgde met de blauwe zee zo op de achtergrond. We liepen door het warme zand naar een kleindorpje. In het dorpje zaten groepjes vrouwen met elkaar een (gok)spel te spelen en dat terwijl de mannen aan het werk zijn op zee. Gokken is hier officieel verboden en deze vrouwen wilden dan ook niet foto. Zo liepen we verder door het dorpje en geniet je van levenswijze en de cultuur hier in Cambodja. Na in het dorpje uitgebreid te hebben rondgekeken gingen we weer terug naar de boot.
Midden op zee stopte de boot om te gaan vissen. We kregen een primitief hengeltje, nouja hengeltje... Het was meer een soort katrol met een visdraad, een gewichtje en een haakje met aas. Zo vissen de mensen hier blijkbaar en dat werkt bij de Cambodjanen prima. Zo haalde de bemanning van de boot de ene na de andere vis binnen en ik zat maar te wachten tot er is eentje zou gaan bijten. Plotseling voelde ik gewicht aan mijn hengel en haalde ik vol enthousiasme mijn visdraad naar binnen. Met dat ik dat deed riep ik Pam en David dat ik beet had, maar toen zat er op eens geen beweging meer in. Het draad leek muurvast te zitten, met een beetje hulp van Adam kon ik verder met inhalen. Eenmaal boven was daar de haak met een groot stuk zeewier eraan. Yeahh wat is vissen toch leuk...not. Mijn geduld was na deze poging ook meteen over. Gelukkig hadden de andere en met name de bemanning van de boot onze lunch gewaarborgd.
Zo zetten we koers naar prachtige baai met helder blauw water en een mooi strand. Daar aangekomen stak de bemanning de BBQ aan en konden wij lekker gaan snorkelen, zonnen en /of volleyballen. Heerlijk relaxed onder het genot van een drankje, waanzinnig uitzicht en een lekkere geur van een kooltjesBBQ kon de lunch met verse vis, kipspiesjes, nasi en vissoep beginnen. Nomnom wat is het lekker en met een volle buik voeren we naar Palmbeach voor de zonsondergang. Ook dit strand was prachtig en had super veel palmbomen (vandaar de naam denk ik). De zon ging precies voor het strand in de zee onder. Wauw, wat een adembenemende gebeurtenis. Zoveel kleuren als er te zien zijn in de lucht, het is en blijft een wonderlijk tafereel elke keer opnieuw. Toen de zon eenmaal onder was gingen we weer terug naar de boot. We gingen nog zwemmen met lichtgevend plankton! Na een goede plek gevonden te hebben sprongen we een voor een, gewapend met een duikbril en snorkel in het water. Overal om ons heen waren kleine lichtjes te zien. Als je je arm bewoog volgde er een stroom van kleine heldere lichtjes. Ja en dan voel je je toch wel even (weer)Tinkebell. Zo voeren we terug onder de volle maan naar de haven. Eenmaal in het hostel gedoucht en mij klaar gemaakt voor het kerstdinner. Daarna was het tijd om de wifi te testen en gelukkig werkte deze en kon ik zelfs een beetje thuis zijn met kerst. Zo kwam er een einde aan deze hele mooie eerste kerstdag. Vrolijk kerstfeest allemaal!


Ik werd om 9.00 uur wakker en ging dan ook samen met Pam naar een vier kilometer wit strand genaamd 4K beach om maar eens een keer een ander strand te zien dan onze gebruikelijke White beach. Onderweg kochten we een verse bananen shake om deze tweede kerstdag goed te beginnen. Het pad er naar toe voerde ons door een bos, waar geen eind aan leek te komen. Toen de azuur blauwe zee en het vier kilometer witte zandstrand inzicht was, benam het onze adem. Wauwie! De perfecte plek om de ochtend door te brengen. Na een heleboel foto’s te hebben genomen en natuurlijk een paar duiken in de zee, besloten we terug te lopen voor de lunch. Eens kijken of Steven en David al wakker zijn. Het moment dat wij bij White beach aan kwamen waren de Heren aan het brunchen bij ons favo restaurant. Dat kwam even goed uit, na een lekkere clubsandwich met kip was het tijd om verder te zonnen. Pam kreeg steeds meer pijn in haar buik en is terug gegaan naar het hostel. Drie uur later toch maar is even gaan kijken hoe het met Pam ging. Ze vertoonde alle symptomen van voedselvergiftiging en had dus een drukavondje met de toilet bezoeken. Ik heb nog even gebeld met thuis om daarna lekker op tijd mijn bedje ingekropen.

De volgende ochtend werd ik wakker met buikpijn en kon ik mij ook bij de club van niet fitte mensen aansluiten, waar Pam al sinds gister bijhoorde kon ik vandaag mij daarbij aansluiten net als David en Steven. Dit gaat lekker!
Tegen 16.00 uur toch maar eens geprobeerd wat te gaan ondernemen. Zo zijnPam en ik (heren bleven in bed) naar d spier gelopen om een bootje naar Longbeach te fixen. Eenmaal bij de pier aangekomen moesten we onze afdingtoverkunsten weer uit de kast halen. Te veel geld ergens voor vragen is hier de normaalste zaak van de wereld, helaas. Na een goede prijs, mét extra’s natuurlijk stapten we met een ander stel in de boot (Pap dat heb je me toch echt wel goed geleerd zeg!). Eenmaal op het strand waren de geruchten juist over mooi strand en haar prachtige zonsondergangen. Want ja, dit was weer een geweldig mooie, adembenemende zonsondergang. Na een zonsondergang voel ik me altijd helemaal rustig. Rustig en voldaan stapte we de boot in was het tijd voor onze ‘extra’s’, 5 minuten stop, waar we konden zwemmen met het lichtgevende plankton. Eenmaal in het water werd ik weer betoverd door die vele lichtjes. Dit keer waren het er nog veel meer! De volle maan (die met de andere boottrip fel scheen en hierdoor de plankton minder zichtbaar maakte) had zich verstopt achter de wolken. Het magische Tinkebell gevoel was weer terug. Betoverd en zo licht als een elfje keek naar al die lichtjes die ik achterliet als ik zwom. Dit is zo gaaf, dat de inmiddels 10 minuten veelste snel omgaan. De betovering werd verbroken toen de meneer van de boot met licht op het water scheen en wij terug moesten komen. Terug aan land gedoucht, een yoghurttje gegeten, tas ingepakt en lekker niks doen, want die buik voelt niet top. Hopen dat het morgen beter is als we naar Koh Rong Samloem gaan.