Happy new year!

Na een heftige overtocht met veel hoge golven bereikte we eindelijk het vaste land. Pamela en ik zaten op het dak van de boot, waardoor we gelukkig geen last hadden van opspattend water. Tot onze verbazing kwamen we bij een hele andere pier uit, dan we hadden verwacht. Dit was de lokale vissershaven waar alle vissen en visnetten van en naar boten werden versleept. Dan nog niet eens wat te hebben gezegd over de lucht die hier hing. Het opspattende water van de golven had er ook voor gezorgd dat mijn backpack een kleine douche had gehad(ben ik toch ff blij dat alles in mijn rugzak in drybacks zit). Een beetje verward liepen we de haven uit, omdat we geen idee hadden waar deze haven lag ten opzichte van ons hostel Sihanoukville. Na de te opdringerige tuktuk chauffeur en onderhandelingen verder zaten we dan eindelijk in een tuktuk op weg naar ons vooraf geboekte hostel. We hadden er goed aangedaan om bij het verlaten van Sihanoukville een hostel te boeken, want alles was nu vol. Na een lunch met ze alle zijn Pam en ik terug gegaan naar het hostel om traditie getrouw een powernap te doen. Na ons allemaal klaar gemaakt te hebben besloten we te gaan eten. Waar Stevens slogan was "treat your self" die langzaam steeds meer mensen gingen overnemen. Tijdens het eten werden de eerste cocktails gedronken. Na een uitgebreid diner zijn we naar het strand gegaan. Een drukte van jawelste;toeristen en heel veel locals. Het was één groot feest. De hele avond werd er al vuurwerk afgestoken en wens ballonnen losgelaten, waardoor het oud en nieuw gevoel compleet is. De lokale bevolking zat met hele families op het strand te eten en bouwden zandkastelen met kaarsjes er in om er dan vervolgens happy 2016 bij te schrijven. Het is toch wel een beetje raar om hier aan de andere kant van de wereld te zijn met je zomerkleren aan en je voeten in zand oud en nieuw te vieren hoor. Gelukkig ben ik bij David en Pam en vier ik het niet met vreemde alleen, want dat zou het toch een stukje moeilijker maken. Net als de locals kochten ook wij een wenslantaarn om zo het oude (hele mooie) jaar af te sluiten en een wens te doen voor het nieuwe jaar. Daar gingen onze wensen voor het nieuwe jaar de lucht in, net zoals de vele anderen wensen die al in de lucht waren.
Al dansend telde we met het hele strand af: 5, 4, 3, 2, 1 : HAPPY NEW YEAR!! al het vuurwerk knalde in de lucht en het feest gedruis barstte opnieuw los. Zo'n 6u eerder dan in Nederland luidde wij ons nieuwe jaar in, met onze voeten in het zand, feestend op het strand.
Ik wens iedereen vanuit Cambodja een heel mooi, gezond en gezegend nieuwjaar toe. Dat 2016 een jaar mag zijn waarin wensen mogen uitkomen!

1 januari, bestond uit niks en ik misten mijn familie en vrienden om hun nieuwjaar te wensen met een dikke knuffel. Het is toch wel echt anders dit. Het is super leuk om kerst en oud en nieuw op deze manier te hebben meegemaakt, ik had het namelijk niet willen missen, maar volgend jaar ben ik gewoon weer thuis. In de namiddag ben ik met Pam naar een grote supermarkt geweest om toch nog iets te doen vandaag, behalve braak zijn, eten en slapen. Op de terugweg heb ik een busticket gekocht naar Phnom Phen voor morgen middag. Het is namelijk tijd om weer mijn eigen weg te gaan.

2 januari:
Ik was vroeg wakker, ik denk dat het iets te maken heeft met dat ik afscheid ga nemen vandaag van twee lieve mensen. Na een ontbijtje samen met Pam en foto's van elkaars camera's te hebben gewisseld was het tijd voor een vroege lunch waar David ook aan meedeed. Het afscheid nemen was lastig en ging gepaard met heel wat tranen, het afscheid was extra moeilijk omdat we niet precies weten over hoeveel maanden we elkaar weer zien. Met een diepe zucht , nog een paar tranen over mijn wangen en afvragend of ik ooit beter ga worden in afscheid nemen liep ik naar de bus. Gelukkig ontmoette ik in de bus een Vlaamse, waar van de mond niet stilstond en was ik binnen no-time in Phnom Phen.